Opis

Toczy się koło wśród przekleństw i złości
Toczy się koło sprawiedliwości
Duch Gór figle płata, lecz nigdy bez celu;
Ukarał woźnicę wśród złorzeczeń wielu

Nie warto przeklinać w obecności Ducha Gór

Duch Gór złości się okrutnie, gdy ktoś bezcześci spokój lasu i gór złorzecząc bez powodu. Jednego takiego gagatka, szczególnie hałaśliwego, postanowił raz Duch Gór ukarać. Człowiek ów był woźnicą, który odebrał u kołodzieja koło; jednak gdy toczył je do domu, klął tak siarczyście, że gdy na chwilę usnął zmęczony pod drzewem, Duch Gór odebrał woźnicy jego koło i sam się w nie zamienił. Nieokrzesany woźnica obudził się i chciał dalej toczyć swój drewniany okrąg, ale nie dawał się on zupełnie kierować. Wtedy woźnica poczerwieniał ze złości jak burak i zaczął złorzeczyć: „A bodajby cię …! Czy to koło od samego czarta, czy to leśne skrzaty te kamienie ostre na drodze tu podrzuciły? Posprzątałby na swej ścieżce leśnej Duch Gór, zaprzągłby swoje zwierzęta do pracy! Inaczej ja tu porządek zaprowadzę!” Wówczas rozzłościł się Duch Gór nie na żarty. Najpierw koło potoczyło się samo jak szalone; później zwolniło tak, by woźnica mógł je dogonić: kiedy to mu się udało, koło rozłożyło go na sobie i potoczyło się w dół doliny. Tam też zniknęło z głośnym śmiechem, zostawiając woźnicę kąpanego w gorącej wodzie wykąpanego… w błocie.