Duch Gór rozrywa krowę

Opis

Ducha Gór siedziba to nieskalane mieszkanie
Ten, kto tam zbłądzi, już się nie wydostanie.
Potężny Duch bowiem nie przyjmuje gości
Którzy bezczeszczą spokój jego włości

Legenda o Duchu Gór i krowie szynkarza

Każdemu, kto miał styczność z Duchem Gór, jest wiadomym, że zjawa to groźna, lecz sprawiedliwa, surowa i dobrotliwa zarazem. Jak sam Bóg przykazał, nagradza za dobre, a karze za podstępne występki. Bywa jednak, że działa również podług własnej myśli, po ludzku patrząc – okrutnie, i nie daje się pojąć, dlaczego postąpił z kimś lub czymś tak a nie inaczej. Tak też stało się z krową szynkarza, która w 1656 zbłądziła u podnóża gór, a wiedziona albo ciekawością, albo też krowią głupotą, poczęła z wolna wspinać się na samą Śnieżkę.

Nie wiedziało biedne zwierzę, że wlazło prosto do siedziby samego Ducha Gór; a nie mógł on ścierpieć żadnej nieczystości i niepożądanych gości w pobliżu swojego domostwa. Powiadają, że biedne zwierzę uniosło się nagle w powietrze i runęło w dół góry, by roztrzaskać się na tysiąc kawałeczków.

W taki oto bezpardonowy sposób uprzątnął Duch Gór swoje podwórze, a czy sprawiedliwy był to sposób, czy nie, to już nie ludzkim umysłom osądzać.